Persoonlijk

Enig kind zijn

DSC_1622

Ik ben enig kind, en ik vind het prima zo. Vaak vragen mensen mij “hoe is dat nou, om enig kind te zijn?” Vaak antwoord ik dan dat ik het af en toe weleens jammer vind dat ik geen broer of zus heb maar dat ik er verder geen moeite mee heb. Om nog maar te zwijgen over de vooroordelen: “Enig kinderen zijn verwend” “Enig kinderen kunnen niet delen” “Enig kinderen kunnen niet met mensen omgaan”. Om even voor mezelf te spreken: dikke onzin. Ik las zelfs in een onderzoek dat enig kinderen over het algemeen iets intelligenter zijn, even sociaal als mensen die wel broers of zussen hebben en ook evenveel vrienden hebben.

Verwend

Verwend ben ik echt nooit. Als ik iets wou kopen moest ik er altijd zelf voor sparen, vaak kreeg ik dan een deeltje wel van mijn ouders maar ze betaalden het echt niet helemaal en ook echt niet zomaar. Zo wou ik vroeger bijvoorbeeld heel graag een Nintendo DS, ik spaarde er voor van mijn verjaardags- en zakgeld en uiteindelijk kon ik hem kopen. Zó blij was ik toen. Tuurlijk kreeg ik vroeger weleens iets extra’s, maar zeker geen grote dingen. Voor mijn ene oma ben ik ook het enige kleinkind, van haar kreeg ik wel wat meer dan wanneer ze meer kleinkinderen zou hebben. Zo kreeg ik bijvoorbeeld een Fatboy voor een verjaardag: zo’n grote zitzak. Als ze meerdere kleinkinderen had gehad zou ze dat natuurlijk niet doen want zo’n ding is best duur. Maar over het algemeen ben ik echt niet verwend.

Niet sociaal

Dit vind ik echt zo’n vooroordeel: dat je zou merken aan mensen dat ze enig kind zijn omdat ze niet sociaal zijn. En dat ze niet goed kunnen delen omdat ze dat niet gewend zijn. Ik ben van mening dat dit grotendeels in je karakter zit en niet uitmaakt of je broers of zussen hebt of niet. Ik ging op school natuurlijk ook veel om met anderen en dat ging altijd super goed. Vroeger zei mijn moeder weleens dat júist omdat ik enig kind was ik veel vrienden en vriendinnen had. Ik had immers geen broers of zussen om dingen mee te doen dus moest ik wel, haha!

Zielig

Sommige mensen zeggen weleens: “Ik wil meerdere kinderen want 1 is zo zielig”. Ergens kan ik me daar wel iets bij voorstellen, zelf vind ik dat ook altijd zielig: een kind wat dan bijvoorbeeld met alleen de ouders in de stad loopt. Maar gelukkig weet ik zelf dat dit totaal niet zielig is, je krijgt natuurlijk alle aandacht en ik heb zelf een hele goede band met mijn ouders. Ook mochten van mijn ouders vriendinnen altijd mee eten, blijven slapen, mee naar een pretpark enz. Alleen had ik er zelf eigenlijk niet altijd behoefte aan om iemand mee te nemen, ik vermaak(te) me prima in mijn eentje en had soms helemaal niemand nodig. Zelf zou ik trouwens wel graag meerdere kinderen willen, maar mocht het bij één blijven dan zou ik daar ook heel tevreden mee zijn. Ik weet immers hoe het is 😉

Ik vind het dus helemaal prima om enig kind te zijn, ik heb het ook eigenlijk nooit echt erg gevonden. Ik kon lekker op mezelf zijn, hoefde geen rekening te houden met een broer/zus die tegelijk wou douchen, mijn kleren worden niet uit de kast gestolen door een zus, en zo zijn er nog heel veel meer voordelen! En eenzaam..? Dat zeker niet. Ik heb gelukkig heel veel lieve vriendinnen & familie om me heen!

Ik ben heel benieuwd: zijn jullie misschien zelf enig kind en hoe denken jullie hierover?

signature

 

 

 

Volg op Bloglovin

Ook leuk

6 reacties

  • Beantwoorden
    Sandra
    7 maart 2016

    Het klinkt misschien gek, maar ik herken mezelf wel in de singen die jij schrijft. Ik ben geen enigste kind, maar wel een nanakomertje. Ik woon al zó lang zonder mijn twee zussen thuis en dus alleen met mijn ouders, dat het soms ook lijkt alsof ik enigste kind ben thuis. Net al jij kreeg ik ook wel eens een klein extraatje, maar was en ben zeker niet verwend. Leuk om eens zoiets tegen te komen op een blog! Ben ook bij dat jij het niet vervelen ervaart, maar er juist positief tegenaan kijkt!

    • Beantwoorden
      Marjoleine
      7 maart 2016

      Wat leuk dat je je erin herkent, ondanks dat je eigenlijk geen enig kind bent 🙂 Ik vond het ook heel leuk om er een keertje over te schrijven omdat je er ook niet echt vaak iets over leest!

  • Beantwoorden
    BySilke
    13 maart 2016

    Soms vraag ik me af hoe het zou zijn om zonder mijn twee broers te leven, maar eigenlijk kan ik me dat niet voorstellen. Ik heb altijd al een zus gewenst, dus op het vlak van meisjes-in-het-gezin voelde ik me wel wat alleen, maar een enig kind ben ik natuurlijk niet. Mooi geschreven, zo’n toffe foto ook met die aardbei haha! Liefs 🙂

    • Beantwoorden
      Marjoleine
      15 maart 2016

      Haha dankjewel! 2 broers hebben lijkt me ook erg leuk, ruilen voor een dagje?

  • Beantwoorden
    Ellen
    16 april 2016

    Hi Marjoleine,,

    Wat een leuk artikel.
    Ik ben geen enig kind maar heb een dochter die helaas enig kind zal blijven. Soms voel ik me daar schuldig over naar haar toe, omdat het naar mijn mening leuk is om met broertjes of zusjes op te groeien. Wat fijn is, is dat ze een open sociaal kind is en dat ze daardoor een paar leuke vriendjes heeft en vindt ze het ook heerlijk om alleen met papa of mama te zijn.
    Dankzij jou artikel weet ik dat ik me teveel zorgen maak en dat het wel goed komt. En er wat luchtiger mee om moet gaan. Succes met je volgende blogs!

    • Beantwoorden
      Marjoleine
      17 april 2016

      Dankjewel! Fijn dat je door mijn blog het een beetje in perspectief kan zetten 🙂 Heel leuk om te horen.

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.