Zoals jullie misschien hier wel hebben gelezen gebeurde er in oktober iets heel ergs met onze 1 jaar oude poes Noa. Ze werd aangereden, haar pootje kwam onder het wiel en moest uiteindelijk geamputeerd worden. Ze was bijna 2 dagen in de dierenkliniek en kwam uiteindelijk met 20 hechtingen en zonder pootje weer thuis. Arm schatje.
Het leek me wel een goed idee om een update te schrijven, kan ze zich een beetje redden met 3 pootjes? En heeft ze er nog last van? Op de foto hierboven zie je goed dat ze rechts op de foto (links in real life) geen pootje meer heeft. Wat is het mooi genezen he?
Rennen en klimmen
Inmiddels is het 3,5 maand geleden dat het gebeurde, het gaat gelukkig heel goed met haar. Ik denk dat ze over het algemeen na de operatie niet veel pijn heeft gehad. Ik moet er ook wel bij zeggen dat ze een heel stoer poesje is 😉
Ze doet eigenlijk alles wat ze voorheen ook deed. Springen kan ze niet zo goed meer. Als ze op bed of de bank springt trekt ze zich op, echt hoog springen doet ze niet. Als ze bijvoorbeeld op de krabpaal wil klimmen, probeert ze te steunen op haar ene achterpootje net zolang tot ze het bereikt heeft. Doorzetter!
Rennen kan ze echter als beste, ook de trap rent ze op en af. Soms lijkt het net alsof er gewoon onzichtbaar nog een pootje zit, zo goed kan ze rennen.
Sinds ze het ongeluk heeft gehad is ze echt nog veel liever geworden dan ze al was. Ze was altijd al een enorme kroelerd maar sinds toen is ze echt niet meer bij ons weg te slaan. Ze klimt dan op het bed of op de bank en het liefst komt ze dan helemaal op je liggen en kroelen. Ook ’s avonds op de bank vind ze het heerlijk om bij me op schoot te liggen en geaaid te worden. Ook tussen Noa & Vix gaat het super goed, ze zijn super goede vrienden. Toen Noa aangereden was, was ik zo bang dat Vix zijn maatje zou verliezen. Dat 2 katten uit een ander nestje zo’n goede band hebben gebeurt niet zo heel vaak. Gelukkig liep het ‘goed’ af, goed in de zin dat het nog veel erger had kunnen zijn.
Naar buiten?
Heel lang durfde ik geen van onze 3 katten naar buiten te laten. Ik was zo ontzettend bang dat ze weer aangereden zouden worden. Een paar weken geleden heb ik Noa voor het eerst weer naar buiten gelaten, ze was echt heeeel bang. Niet zo gek natuurlijk als je half onder een auto bent gekomen. Inmiddels gaan ze allemaal weer naar buiten maar vooral Noa is heel voorzichtig. Ze gaat soms wel de tuin uit maar oversteken doet ze echt niet meer. Ik hoop echt dat ze dat niet meer zal gaan doen, een ongeluk zit immers in een heel klein hoekje. Ze komt altijd snel weer terug naar huis gelukkig. En er zijn ook dagen dat ze helemaal niet naar buiten gaat.
Ik ben zo blij dat ze er nog is. Ze is echt mijn vriendinnetje. Soms valt het me opeens heel bewust op dat ze nog maar 1 achterpootje heeft en dan gaat er echt wel even eens steek door mijn hart, maar over het algemeen hebben we er allemaal vrede mee <3
