December. De fijnste maand van het jaar voor velen: samenzijn met familie, gezelligheid en heel veel lekker eten. Wat we vaak vergeten is dat het lang niet voor iedereen zo fijn is. Voor mensen die een dierbare hebben verloren, alleen zijn of misschien wel ziek zijn. En wat als je een eetstoornis hebt? Al die lekkere hapjes bezorgen je een regelrechte hartaanval. Samen met mijn liefste gastblogster vroeg ik me af: “Hoe overleef je december met een eetstoornis?” Ze neemt ons weer even mee in haar hoofd en vertelt ons hoe zij december gaat overleven. De andere blogs van haar hand kun je hier lezen.

Een citaat uit mijn dagboek, een aantal jaar geleden:

‘Ik zie overal eten staan en zoek naar de meest veilige hapjes. Ondertussen verheerlijk ik mezelf door voor te stellen hoe die heerlijk-uitziende kerstkransjes, chocolademousse, cinnamon-rolls, aardappelgratin, zalmrolletjes en die ‘oh-zo-mooie-Pavlova met frambozen’ smaken. Het blijft echter bij het mezelf voorstellen, want ik weet tóch al dat ik dat niet verdien, dat ik er dik van word en er een vol gevoel van krijg. En je maag mag ab-so-luut niet vol aan voelen tijdens dagen als deze, waarop je alleen maar zit en niet nuttig bezig kan zijn. ‘Oke, ik ga voor de komkommer-tomaat-kaas spiesjes en haal de kaas eraf.’ Daar eet ik er 2 van. Zo kan ik tenminste zeggen dat ik nét m’n mond al vol heb wanneer ze langskomen met een schaal roomsoesjes en appelbeignets.

Tijdens het gourmetten staat er zoveel op tafel, dat ik het even niet meer weet en m’n gedachten alleen maar kunnen afdwalen naar: ‘Hoe zorg ik er in vredesnaam voor dat ik zo min mogelijk hoef te eten tijdens dit diner?’. Misschien moet ik tussendoor een paar keer opstaan om iets doen? Misschien moet ik naar buiten gaan, een wandeling maken? Of naar mijn kamer, zodat ik wat sit-ups kan doen? Ik moet IETS doen om al deze extra calorieën te compenseren… Je kan echt niet heel de dag alleen maar zitten en niks doen. Ik heb nauwelijks iets gegeten en voel me nu al dikker worden. Vreselijk die kerst… Was deze dag maar voorbij.’

Tijdens de eerste opname

Dit is een citaat uit mijn dagboek van een aantal jaar geleden. De tijd van mijn eerste opname en ik met kerst tóch naar huis mocht. Ik moet je eerlijk bekennen, dat ik van sommige uitspraken hierboven best schrok. Veel gebeurtenissen uit deze periode heb ik proberen te verdringen en dan met name de periode waarin in nét werd opgenomen. Dit was een paar dagen vòòr kerst en weet hier dus niet veel meer van. ‘Gelukkig’, hield ik destijds een dagboek bij en kan ik sommige dingen nog nalezen als ik dat zou willen. Echter ben ik hier tot op voor kort nog niet aan toe gekomen. Dit omdat ik het simpelweg niet kon, ik wilde niet herinnerd worden aan die vreselijke tijd. Een tijd waarin ik mezelf zo onwijs alleen, kwetsbaar, nutteloos en overgenomen door een eetstoornis voelde. Toch heb ik een aantal weken geleden het goed opgeborgen dagboek open durven slaan en begon te lezen. Ik wilde vergelijken hoe ik de feestdagen in die tijd tegemoet ging/heb ervaren en hoe ik de decembermaand nu in ga.

Gelukkig kon ik vrijwel gelijk al aardig wat gedachtes/gewoontes/voornemens benoemen welke nu, in deze fase van mijn eetstoornis al heel anders zijn dan toen. In positieve zin. Wel blijf ik de feestdagen lastig vinden en moeten er van te voren wat dingetjes goed besproken worden. Maar, gelukkig sta ik er al heel anders in dan toen. Wel zijn er wat andere dingetjes voor in de plaats gekomen, maar ik heb zeker geleerd uit die tijd.

Hoe overleef je december met een eetstoornis?

Natuurlijk blijven de gedachtes: ‘Misschien kom ik wel ki-lo’s aan’, ‘Misschien moet ik nu alvast gaan afvallen om 1 januari (in ieder geval) op een veilig en vertrouwd gewicht te zitten?’, ‘Misschien, moet ik zeggen dat ik niet kan komen omdat ik me niet lekker voel?’, in m’n hoofd ronddwalen. Ondertussen weet ik beter en dat dat met echt niet verder gaat helpen. Het zal de stap om zulke dingen wél te doen steeds lastiger maken. Dan maar even wat stress-momentjes ervaren, je proberen over te geven aan bepaalde situaties en proberen te genieten waar je kan. Zo zullen dit soort aangelegenheden vast en zeker steeds een klein stukje makkelijker worden en beter gaan.

Maarja, hoe doe je dat? Omdat ik dus al wat voorbeelden kan benoemen waarop de feestdagen voor mij niet werken, denk ik nu te weten op welke manier ik wél de meeste kans van slagen heb om de feestdagen op een zo prettig mogelijke manier door te komen. Allereerst ben ik naar een extra bijeenkomst van Human Concern geweest. In deze bijeenkomst stonden de thema’s ‘decembermaand’ en ‘feestdagen’ centraal. We kregen allemaal handige tips en mochten de diëtiste vragen stellen. De meeste dingen die verteld werden wist ik al wel, maar het was toch weer fijn om op deze manier weer een beetje voorbereid te zijn. Je steekt er altijd weer iets van op.

Voorbereidingen die ik (samen met m’n moeder) zelf ga treffen/heb getroffen:

♥ Plannen van te voren wat ik ga eten.

Dit jaar vieren we beide kerstdagen thuis. De 1e kerstdag met allebei m’n zusjes en 2e kerstdag zonder mijn oudste zusje (die moet dan werken). Aangezien wij nooit héél groots uitpakken met Kerst en we allemaal niet weg zijn van de gevulde kalkoen, reeën-ruggetjes of fazant, houden we het (zeker nu we alleen met het gezin zijn) klein. Vorige week deden we alvast boodschappen. Dit geeft mij rust in m’n hoofd. Ik weet wat me te wachten staat en hoef me geen zorgen te maken over of er wel iets voor me bij zal zitten wat ik kan eten.

2e Kerstdag vieren we dit jaar dus met z’n drieën en we gaan gourmetten. Ook hier hebben we alles al voor in huis. Wat vegetarische hapjes voor mij, vis en rundvlees. Daarnaast maken we wat salade en aardappeltjes. Eigenlijk allemaal dingen die ik normaal gesproken ook eet, alleen nu m.b.v. de gourmetset. Dit wetende zorgt voor minder stress.

♥ Inplannen van activiteiten buiten het eten om.

Denk aan: alles leuk en gezellig aankleden/versieren, spelletjes, een wandelingetje met z’n allen, om beurten een liedje opzetten. Een gemoedelijke sfeer creëeren is natuurlijk heel belangrijk voor iedereen. En laat ik dat nu net graag doen 🙂

♥ Focussen op mezelf en proberen niet te vergelijken met anderen.

♥ Begin klein.

Dit puntje vond ik ook wel een goed idee. Door klein te beginnen, kun je langzaam opbouwen en voorkom je dat je pats-boem dingen doet/eet waar je achteraf weer over kan prakkeseren.

♥ Uitspreken wanneer ik ergens mee zit.

♥ Codetaal.

Wanneer het iets is wat niet iedereen hoeft te weten, hebben m’n moeder en ik een codetaal afgesproken. Door dit te doen/zeggen weet zowel ik als mijn moeder dat er iets is en zoeken we even een rustig plekje op samen. Even de motivatiepunten doorlezen/aanvullen en weer even goed beseffen waar je het ook al weer voor doet. Zie het als onderdeel van je herstel proces.

♥ Mezelf niet terugtrekken.

Tips die ik heb gekregen vanuit Human Concern:

♥ Wees lief voor jezelf. Waarom zou ik geen gezellige feestdagen verdienen en een ander wel?

♥ Ga bij elke dwang/eetstoornis- gedachte na hoe realistisch deze angst is. Vraag het desnoods na aan iemand die je vertrouwd.

♥ Maak niet alles negatief. December wordt niet voor niet DE feestmaand genoemd. Je mag best genieten, al is het niet van eten, probeer dan van de momenten buiten het eten om te genieten. Momenten waarop je het vroeger ook naar je zin had. Een gezellig babbeltje tijdens een kopje koffie met je lievelingstante of wanneer je grappige opa weer een flauw grapje maakt nadat hij nét een glaasje rode wijn te veel op heeft.

♥ Als vergelijken één van je kwaliteiten is, probeer dat dan ook eens uit tijdens de feestdagen. Iedereen eet iets meer, iedereen heeft een relaxte gezellige Kerstavond, iedereen gunt zichzelf een fijne knusse Kerst, waarom jij dan niet?

♥ Probeer voor ogen te houden dat de feestdagen niet alleen maar gaan om veel eten en een mooi strak glitterjurkje. Het gaat ook om bij elkaar zijn en elkaar iets gunnen. Koester de momenten waarop je voor jou belangrijke mensen tijdens de feestdagen om je heen hebt. Het heet niet voor niets een feestmaand, de intentie hiervan is het naar je zin hebben (en niet een hele maand lang in een lichaam leven wat stijf van de spanning staat), het allemaal zó organiseren dat je zowel zelf als de mensen om je heen een fijne tijd hebben. Daar gaat het om.

Bedankt weer voor je open en eerlijke blog meis! Ik hoop dat jij, en ook anderen die dit lezen, er iets aan gaan hebben. Hoe overleef jij december?