Het was een gewone, doordeweekse dag. Mijn boterhammen belegde ik elke dag met cervelaat en iedere avond aten we een stuk vlees bij het avondeten. Tuurlijk wist ik dat vlees afkomstig was van dieren, maar daar aan denken deed ik liever niet. Ik was bang dat ik het dan nooit meer zou lusten, terwijl ik het juist erg lekker vond.
Totdat… Ik de documentaire “Vleesverlangen” zag. Journaliste Marijn Frank (“Vleesjunk” zoals ze zichzelf noemt) gaat proberen om erachter te komen waar dat stukje vlees nou écht vandaan komt en waarom ze er niet vanaf kan blijven. In eerste instantie wou ik het helemaal niet zien, maar toch besloot ik ernaar te kijken. En wow, het heeft me de ogen geopend.
Het liet me beseffen dat het elke dag vlees eten meer een “gewoonte” was dan dat ik het echt lekker vond. Op het moment dat ik Marijn lieve koeien in de ogen zag kijken en ze vervolgens doodgeschoten werden dacht ik: “Dit kán gewoon niet, dit is zo bizar. Dit is puur omdat mensen vlees willen consumeren en ze het “lekker” vinden, dat er miljoenen dieren worden doodgemaakt” Het leek alsof het recht door mijn hart stak. Kippen, nog maar 5 weken oud en al kilo’s zwaarder dan het hoort zodat ze zo snel mogelijk geslacht kunnen worden en als kipfilet verkocht.
Meteen besloot ik dat ik hier niet langer aan wou meewerken. Ik hou van dieren en kan het niet over mijn hart verkrijgen dat ze gedood worden omdat ik zo nodig vlees moet eten. Voordat ik dit besloot at ik sowieso alleen kip, rund en varken. Geen wild of andere dingen. Maar nu ben ik een stuk minder vlees gaan eten, er gaan hele dagen voorbij zonder vlees. En eerlijk gezegd: ik mis het niet eens.. De documentaire Vleesverlangen heeft bij mij echt de ogen geopend.
En nu?
Ik ben niet van de ene op de andere dag vegetariër geworden. Soms eet ik nog wel vlees maar puur als ik het het “waard” vind. Ik eet bijna geen vlees meer uit de supermarkt wat ik eigenlijk niet eens echt lekker vind. Wél eet ik soms een stukje vlees van de slager of als ik uit eten ga: dan weet ik dat het verantwoord geslacht is, en niet zo snel mogelijk vet gemest. Waar ik vroeger elke dag cervelaat op brood at, eet ik nu helemaal geen vleeswaren meer op brood. Ook eet ik nu vis en vegetarische alternatieven voor vlees. Wanneer ik bij iemand op visite ben of mee eet, vind ik het ook helemaal niet erg om vlees te eten. Ik voel er niks voor om mensen op te dringen om vegetarisch te koken. Ik ben van een heavy user (7 dagen per week vlees) naar een medium of zelfs light user gegaan (3 dagen per week vlees).
Ik ben erachter gekomen dat er heel veel lekkere alternatieven zijn voor vlees, zoals vis en vegetarische maaltijden. Ik voel me trots dat ik op mijn manier toch iets aan het milieu bijdraag. Ik ben dan niet 100% vegetarisch, ik doe wel mijn best en eet stukken minder vlees. Dat is ook iets waard toch? Ik zou het geweldig vinden als iedereen zich bewust zou worden van waar vlees vandaan komt, en het niet meer iedere dag zou eten. Zo worden de gevolgen van de klimaatverandering teruggebracht én worden er dierenlevens gespaard. Ik zou het iedereen aanraden 🙂
Wil je ook de documentaire “Vleesverlangen”zien? Je kunt hem hier terugkijken.
Hoe denken jullie hierover?
Foto bij dit artikel is afkomstig uit de documentaire Vleesverlangen.
