Het is inmiddels alweer bijna 2 jaar geleden dat ik de tattooshop binnenliep om mijn eerste tatoeage te laten zetten. Ik heb er heel lang over nagedacht en uiteindelijk, in mei 2018, was het dan zover! Wat het moest worden wist ik al een tijdje: er moest een roos in terugkomen. Mijn oma heette Rosa en ze was heel bijzonder voor me, ik ben ook naar haar vernoemd. Daarnaast ging ik een paar maanden later naar Indonesië, waar mijn oma vandaan kwam. Ik wilde dan graag de tatoeage hebben zodat ik hem daar met me mee zou dragen. Ook moest het minimalistisch zijn en absoluut niet met kleur of veel schaduwen.

Mijn eerste tatoeage

Het was mei toen ik met mijn beste vriendin naar de tattooshop ging. De plek wist ik, de binnenkant van mijn bovenarm en het ontwerp is ter plekke gemaakt. Ik had een paar voorbeelden opgestuurd en uiteindelijk kwam dit eruit. Ik vond het best lastig om te beslissen of dit ontwerp hetgeen was wat ik voor de rest van mijn leven met me mee wou dragen. Echter toen ik het voor het tatoeëren het ontwerp op mijn arm zag dacht ik: “Yes!”. Ik was vanbinnen best hyper en dacht ergens ook: “Ga ik dit echt doen?”. Ja, ik ging het echt doen. Het duurde  tatoeëren zelf duurde ongeveer 25 minuten en was te doen. De binnenkant van je bovenarm staat bekend als een vrij pijnlijke plek en dat heb ik wel gemerkt. Het was te doen maar soms deed het wel echt flink pijn. Inmiddels heb ik nog 2 tatoeages laten zetten, eentje op mijn zij en eentje aan de achterkant van mijn bovenarm. Ook je zij is pijnlijk maar de bovenarm viel juist weer mee.

De eerste tatoeage..

.. was dus niet de laatste blijkt nu. Ik heb in augustus 2018 een driehoek op mijn zij naast mijn ribben laten zetten. Op Curacao afgelopen januari volgde tatoeage nummer 3. Voor nu wel even de laatste, maar ik denk zeker niet voor altijd. De foto’s die bij deze blogpost staan zijn al in 2018 gemaakt, alleen toen kwam het er nooit van om er een blog over te schrijven. Omdat ik wel vond dat het verhaal van mijn eerste tatoeage een plek op mijn blog verdiende, nu alsnog online 🙂 Zoals ik al zei was de pijn best wel heftig, maar wel te doen. Het scheelt misschien dat het vrij kleine tatoeage was en daardoor ook snel klaar. Een paar maanden na het zetten heb ik hem nog iets laten bijwerken omdat er een paar lijntjes vervaagd waren. Inmiddels is hij nog steeds heel mooi en ben ik er nog elke dag blij mee. Wanneer jij nadenkt over een eerste tatoeage zou ik zeggen: denk er goed over na, lekker cliché maar hij zit er immers voor altijd. In de tijd dat ik mijn tatoeage liet zetten schreef ik ook een dagboek post, leuk om nu nog terug te lezen vind ik. Wat een tijd was het toen he, toen we nog gewoon konden gaan en staan waar we wilden..

Heb jij tatoeages?

Pin: