Diaries

DIARY week 12,13+14 | Ik weet niet waar te beginnen

Hoi! Ik ben deze blogpost inmiddels al 4x opnieuw begonnen en telkens heb ik hem weer verwijderd. Het waren nogal turbulente weken en alles wat ik opschreef voelde ontzettend raar en onterecht. Nu kan ik dan wel weer terugkomen met een vrolijke, leuke blogpost maar dat voelt gek. Mijn blog weerspiegelt wie ik ben en daarom wil ik ook eerlijk delen wat mij bezighoudt. Lees je mee?

De familie is niet meer compleet

Ik weet niet waar ik moet beginnen, dus ik vertel maar gewoon wat ik meemaakte. Al langere tijd was mijn oom erg ziek en de laatste weken ging het enorm hard achteruit. Amper twee weken geleden ben ik, samen met mijn ouders, nog bij hem geweest en hebben we alles kunnen zeggen wat we wilden. We namen afscheid, we hoopten niet voor altijd maar in ons hart wisten we dat het definitief was. Het was ontzettend emotioneel en ik heb er de afgelopen weken nog heel veel aan gedacht. Amper een week later kregen we het bericht dat hij was overleden. Vooral voor mijn vader enorm emotioneel, het was zijn broer met wie hij een hele sterke band had. Ook bij mij hakt het er best diep in. 2,5 jaar na het overlijden van oma is nu een ander dierbaar familielid er niet meer. De oom die nog kon vertellen over Indië (hij was er immers geboren!) en die alle verhalen van vroeger op een levendige manier aan ons vertelde. Ik mis vroeger, ik mis de tijd dat familie gewoon vanzelfsprekend was. Ik had een oma, ooms, tantes, nichtjes en op verjaardagen zagen we elkaar. Ze waren er gewoon en zo hoorde het ook. Nu is het anders, we zijn niet meer compleet als familie. Iets wat er echt inhakt en wat me verdrietig maakt.

Maar wat zowel oma als mijn oom zouden willen: niet treuren! Maak plezier, maak iets van het leven en blijf knokken voor hetgeen wat je wil. Met die wetenschap kan ik gelukkig verder en zal ik, samen met mijn ouders, ermee om kunnen gaan. Voor nu is het nog heel veel praten, muziek luisteren, emoties delen en het een een plekje gaan geven. Ik zou het enorm waarderen als jullie een kijkje nemen op de site van SupportCasper, de arts die alles in het werk wil stellen om de overlevingskansen voor mensen met alvleesklierkanker te vergroten. Doneren zou natuurlijk helemaal super zijn 🙂 Wat zou het mooi zijn als deze diagnose in de toekomst niet meer de dood zou betekenen, maar er een betere genezing mogelijk zou zijn.

“Here comes the sun and I say it’s allright”

En verder..

Verder ging ik met mijn moeder naar de Mattheus Passion. Ik was hier 2 jaar geleden al eerder geweest met mijn oma en moeder en dit jaar wou ik graag weer. Het nieuws van het overlijden wat we de dag ervoor kregen maakte het nog extra beladen maar juist ook extra mooi. We voelden ons heel dankbaar dat we dit mee mochten maken en de mooie muziekstukken grepen ons nog meer dan normaal. Het was een prachtige avond die ik niet snel meer zal vergeten. De paasdagen brachten we gewoon thuis door, we hadden geen behoefte om ergens heen te gaan en iets bijzonders te doen.

Keelontsteking

Daarnaast heb ik op dit moment een keelontsteking. Het begon een paar dagen geleden met wat keelpijn, zoals je dat weleens hebt als je verkouden gaat worden. Het werd echter zo erg dat ik er ’s nachts niet van kon slapen en slikken een hele uitdaging werd. Ik nam strepfen en gorgelde met zout maar dat hielp niet. Ook mijn oren deden zóveel pijn dat ik toch maar besloot de dokter te bellen. Ik kon gelukkig meteen langskomen en inderdaad; keelontsteking. Ik kreeg een antibioticakuur voor een weekje. Ik heb nu 4×2 pillen geslikt maar voel nog niet echt verbetering. Het vervelende is dat je dan pas merkt hoe vaak je slikt op een dag en hoe dat normaal eigenlijk vanzelf gaat. Ik leef nu vooral op waterijsjes (die koelen m’n keel zo heerlijk waardoor de pijn minder wordt) en paracetamol. Komende woensdag zal ik m’n stage weer oppakken, tot die tijd ziek ik lekker uit en neem ik tijd voor mezelf.

Ik hoop snel weer terug te zijn met nieuwe blogs. In ieder geval komt er heel snel een gastblog online over mijn vriendinnetje die tegen een eetstoornis knokt. De voorgaande delen kun je hier vast vinden. Bedankt voor het lezen en tot snel!

Foto boven dit artikel is afkomstig van Unsplash.

Ook leuk

4 reacties

  • Beantwoorden
    Rosita Elise
    9 april 2018

    Lekker uitzieken mop, wat een heftige tijd zo. Ik herken het helemaal, het is echt niet niks. Gecondoleerd en probeer weer te gaan genieten zodra je bent opgeknapt!

    Kus!

    • Beantwoorden
      Marjoleine
      9 april 2018

      Lief! Dankjewel, komt goed! X

  • Beantwoorden
    Rachel
    9 april 2018

    Rustig aan doen en goed voor jezelf zorgen, beterschap en nog gecondoleerd meis..

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.