(Huis)dieren

Noa met 3 pootjes – Hoe gaat het nu?

DSC_2737 (2)

Zoals jullie misschien hier wel hebben gelezen gebeurde er in oktober iets heel ergs met onze 1 jaar oude poes Noa. Ze werd aangereden, haar pootje kwam onder het wiel en moest uiteindelijk geamputeerd worden. Ze was bijna 2 dagen in de dierenkliniek en kwam uiteindelijk met 20 hechtingen en zonder pootje weer thuis. Arm schatje.
Het leek me wel een goed idee om een update te schrijven, kan ze zich een beetje redden met 3 pootjes? En heeft ze er nog last van? Op de foto hierboven zie je goed dat ze rechts op de foto (links in real life) geen pootje meer heeft. Wat is het mooi genezen he?

Rennen en klimmen

Inmiddels is het 3,5 maand geleden dat het gebeurde, het gaat gelukkig heel goed met haar. Ik denk dat ze over het algemeen na de operatie niet veel pijn heeft gehad. Ik moet er ook wel bij zeggen dat ze een heel stoer poesje is 😉

Ze doet eigenlijk alles wat ze voorheen ook deed. Springen kan ze niet zo goed meer. Als ze op bed of de bank springt trekt ze zich op, echt hoog springen doet ze niet. Als ze bijvoorbeeld op de krabpaal wil klimmen, probeert ze te steunen op haar ene achterpootje net zolang tot ze het bereikt heeft. Doorzetter!
Rennen kan ze echter als beste, ook de trap rent ze op en af. Soms lijkt het net alsof er gewoon onzichtbaar nog een pootje zit, zo goed kan ze rennen.

IMG_0696 (2)

Lief

Sinds ze het ongeluk heeft gehad is ze echt nog veel liever geworden dan ze al was. Ze was altijd al een enorme kroelerd maar sinds toen is ze echt niet meer bij ons weg te slaan. Ze klimt dan op het bed of op de bank en het liefst komt ze dan helemaal op je liggen en kroelen. Ook ’s avonds op de bank vind ze het heerlijk om bij me op schoot te liggen en geaaid te worden. Ook tussen Noa & Vix gaat het super goed, ze zijn super goede vrienden. Toen Noa aangereden was, was ik zo bang dat Vix zijn maatje zou verliezen. Dat 2 katten uit een ander nestje zo’n goede band hebben gebeurt niet zo heel vaak. Gelukkig liep het ‘goed’ af, goed in de zin dat het nog veel erger had kunnen zijn.
DSC_2735

Naar buiten?

Heel lang durfde ik geen van onze 3 katten naar buiten te laten. Ik was zo ontzettend bang dat ze weer aangereden zouden worden. Een paar weken geleden heb ik Noa voor het eerst weer naar buiten gelaten, ze was echt heeeel bang. Niet zo gek natuurlijk als je half onder een auto bent gekomen. Inmiddels gaan ze allemaal weer naar buiten maar vooral Noa is heel voorzichtig. Ze gaat soms wel de tuin uit maar oversteken doet ze echt niet meer. Ik hoop echt dat ze dat niet meer zal gaan doen, een ongeluk zit immers in een heel klein hoekje. Ze komt altijd snel weer terug naar huis gelukkig. En er zijn ook dagen dat ze helemaal niet naar buiten gaat.

Ik ben zo blij dat ze er nog is. Ze is echt mijn vriendinnetje. Soms valt het me opeens heel bewust op dat ze nog maar 1 achterpootje heeft en dan gaat er echt wel even eens steek door mijn hart, maar over het algemeen hebben we er allemaal vrede mee <3

signature

 

 

 

Volg op Bloglovin

Ook leuk

7 reacties

  • Beantwoorden
    Rowan
    7 februari 2016

    Ach gossie, arme Noa. Wel heel fijn dat het nu zo goed met haar gaat!

  • Beantwoorden
    Marushi
    7 februari 2016

    Zo zielig dat ze is aangereden! Gelukkig heeft ze het overleefd. Ik denk dat je ook van “geluk” mag spreken dat haar achterpootje is geamputeerd en niet haar voorpootje. volgens mij is het dan een stuk moeilijker voor de kat. -x-

    • Beantwoorden
      Marjoleine
      7 februari 2016

      Ja klopt! Een achterpootje kunnen ze makkelijker missen dan een voorpootje. Dus dat is ook een geluk bij een ongeluk!

  • Beantwoorden
    Femke
    9 februari 2016

    Aaw, wat fijn om te horen dat het nu goed met haar gaat! Al blijft het natuurlijk wel treurig dat ze was aangereden. Superlief dat je zó goed voor haar zorgt. Sinds kort heb ik ook een poes en herken wel dat zorgzame wat je meteen krijgt. En wat is het trouwens een beauty – wauw!

    • Beantwoorden
      Marjoleine
      9 februari 2016

      Ik zag het inderdaad op je blog! Ook echt een schatje! En dankjewel 🙂 ik vond haar print ook gelijk zó mooi, ik was meteen een beetje verliefd.

  • Beantwoorden
    Renate
    26 februari 2016

    Jeetje wat erg zeg. Ik snap dat je nog steeds er pijn van kan hebben om dat te zien. Het is toch een soort kindje van je. Heel fijn dat het met Noa veel beter gaat.

    • Beantwoorden
      Marjoleine
      26 februari 2016

      Ja he! Ben er ook zó blij om dat het goed afgelopen is met haar!Inderdaad echt een soort kindje van me 🙂

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.