DIARY | De laatste maanden van 2022

2022 is alweer voorbij! Het ene moment is het nog zomer, en zo alweer oud en nieuw. Bizar hoe snel het gaat. Omdat ik diaries altijd leuk vind om te maken en om te lezen, wilde ik toch nog wat foto’s laten zien van de laatste maanden van het jaar. Zoals jullie misschien al hebben gelezen, is ons hondje Nora overleden is november. Dat wierp een hele zwarte schaduw over deze maand. In oktober was ik samen met mijn ouders en Noor nog een weekje in Overijssel en leek alles perfect. In december heb ik veel leuke dingen gedaan. Kijk je mee naar de laatste maanden van mijn 2022?

Waarschuwing: ik schrijf over het verlies van Nora. Als je zelf een naaste of huisdier bent verloren kan het wellicht triggerend zijn. Ik zet een waarschuwing bij dit stukje, dan kan je er eventueel voorbij scrollen. 

Ieder jaar in de eerste maand van oktober gaan mijn ouders een weekje weg en mag ik altijd gezellig mee! Ook Noor ging altijd mee. Vaak gaan we naar een vakantiehuisje in het bos, onze favoriete omgeving. Afgelopen oktober was het weer zover en gingen we richting Holten. Ik zag dat er een fotomoment was met Bollo. Ik was vroeger doodsbang voor hem en ben nog steeds geen fan van mensen in zulke pakken. Het was nu dus het moment om ermee af te rekenen, er is een polaroid gemaakt waar ik ook opsta haha. 

Dagje naar Deventer met mijn moeder om een beetje te winkelen. Zo’n leuke en gezellige stad! Het was nog heel mooi weer en we konden zelfs buiten zitten. We dronken thee en koffie en ik nam er een lekkere cheesecake bij, vind dat altijd zo lekker.

Mijn moeder maakte half oktober een aantal foto’s terwijl Nora mij gebiologeerd aankeek en vervolgens een likje over mijn neus geeft. Echte liefde! Toen ze in november plotseling overleed heb ik nog heel vaak gekeken naar deze bijzondere foto’s. Toen ze net daarvoor een keer bij mij logeerde, maakte ze me ’s nachts wakker. Ze ging heel erg knuffelen en ook weer likjes geven. Dat had ze nog nooit gedaan. Achteraf denk ik dat het misschien een soort afscheid was omdat ze kort daarna overleed…

Ze was altijd helemaal gek op in bad gaan en dat deden we dan ook regelmatig 🙂 Hier was ze net geweest en dan was ze zo happy dat ze rondjes ging rennen. Het feest was helemaal compleet als ik met haar speelde of op het bed gooide. Bijzonder hondje <3

Sushi <3 Voor de Rotterdammers onder ons; eerst bestelden mijn oma en ik altijd sushi bij Fugu. Laatst keek ik op hun website en waren ze opeens gesloten, toen ik een beetje zocht op internet zag ik dat het hele restaurant te koop staat. Geen sushi meer van hen dus… Op zoek naar een alternatief kwam ik terecht bij Shabu to go. Zo lekker en heel snel bezorgd! Mijn favoriet is de double salmon roll, hier rechts bovenin. Voor sushi mag je me echt wakker maken ’s nachts, zo ontzettend lekker.

Begin November ging ik naar mijn oma en nam Nora gezellig mee. Het was mooi weer en dus gingen we een stukje wandelen; mijn oma in de rolstoel en Noor op schoot. Dat vond ze heerlijk en dus maakten we een flink rondje langs de Veerhaven. Het was echt een magische avond; er zaten zelfs mensen op terrassen. Dat in combinatie met het goede weer en de mooie lampjes van de stad zorgde voor een bijzondere sfeer. Het was een fijn weekend!

Hierna volgt een stukje over het overlijden van Nora.

De donderdag daarna appte mijn moeder dat het niet zo goed ging met Nora. Dat had ze weleens vaker, dus ik maakte me niet meteen zorgen. Daarna appte ze weer dat het écht niet goed ging. Ik sprong in de auto en toen ik aankwam bij mijn ouders zag ik aan haar oogjes dat het helemaal niet goed was. Onbewust wisten we allemaal dat dit het einde was. We pakten haar in onze armen met het dekentje wat we ooit kochten voor haar op een hele leuke vakantie in Duitsland. Onderweg naar de dierenarts zakte ze al helemaal weg en dachten we dat ze al overleden was. Aangekomen bij de dierenarts was dit toch niet zo en hebben we haar moeten laten inslapen 🙁 Het was zo ontzettend verdrietig, een van de ergste dingen die ik ooit mee heb gemaakt. Wat ze uiteindelijk had weten we niet, maar haar hele achterkant was verlamd en ze maakte kreunende geluiden. We wilden absoluut niet dat ze zou lijden en hebben haar daarom laten gaan. We hebben haar tot het allerlaatste moment aangekeken en in onze armen gehouden. Wat missen we haar.

En dan rij je naar huis zonder hond… Iedere keer als je thuiskomt die vreselijke leegte. Een lege mand, riem die niet meer gebruikt wordt en speeltjes die roerloos op de grond liggen. Vreselijk. Er zijn heel veel tranen gevloeid en ik maakte een mooi gedenkplekje voor haar. Inmiddels staat ook haar pootafdrukje en favoriete speeltje erbij. We lieten Nora cremeren en haar as hebben we opgehaald. Ook kregen we een plukje haar en een pootafdrukje, heel emotioneel toen we dat terugkregen. De weken na haar overlijden heb ik het heel moeilijk gehad, vooral de dagen daarna. We besloten Noor bij de dierenarts te laten, vanuit daar werd ze opgehaald en naar het crematorium gebracht. Die avond miste ik haar zo erg dat ik haar eigenlijk wilde ophalen en zelf naar het crematorium brengen. Alleen wist ik ook dat het me niet zou brengen wat ik wilde; namelijk Nora terug. Ik heb toen besloten haar niet op te halen en haar te herinneren zoals ik haar het liefst zag. Ik mis haar heel erg en verlang er heel erg naar om haar vacht te voelen.

/stukje overlijden Noor is voorbij. 

En dan… Weer over tot de orde van de dag. Ik wilde heel graag een poef om bij mijn bank te zetten. Mijn huiskamer is niet zo heel groot, maar als er mensen langskomen is een poef makkelijk om erbij te schuiven. Ik had al lange tijd mijn pijlen gericht op deze van Westwing. Eind november kwam hij in de sale en sloeg ik mijn slag. Ben er zo blij mee! Love de creme kleur en boho vibe.

Altijd als ik naar Hema ga, heb ik de neiging om theedoeken en handdoeken te kopen. Vind de printjes zó leuk! In november waren ze in de aanbieding dus mocht ik van mezelf dit roze setje kopen. Gastendoekjes vind ik op een of andere manier ook geweldig, dus die deed ik er ook bij.

In december had ik heel erg veel afleiding en leuke dingen! Begin december ging ik met mijn beste vriendinnetje naar Antwerpen. We hadden kaartjes voor de Studio100 rewind party. Een Studio100 feest voor alleen maar volwassenen, wat een droom. Het was echt heel erg leuk! Spring sloot het concert af, kennen jullie ze nog van vroeger? Het was echt een avond voor in de boeken. We hadden een hotel geboekt dus bleven nog een dagje in Antwerpen daarna. Zo leuk!

Helemaal kerstsfeer! Wat is Antwerpen een super leuke stad. Zoveel leuke straatjes, een fijne sfeer en echt een vakantiegevoel. Ik was er vroeger weleens geweest maar kwam toen niet verder dan de Meir, de bekendste winkelstraat. Zeker een stad om nog eens naar terug te gaan. Wat we niet wisten, is dat in Antwerpen veel Joodse mensen wonen. Gehuld in traditionele kleding en met pijpenkrullen. We moesten wel even 2x kijken toen we dat zagen. Ben me er meer in gaan verdiepen en heb o.a. Onorthodox gekeken op Netflix. Echt een tip!

Love you!

Ik voelde me een klein beetje schuldig naar mijn twee lieve katjes, ook al kwamen zij niets tekort want mijn ouders pasten op. De momentjes dat ik thuis was, heb ik lekker met ze gekroeld en nu heb ik geen nabije plannen meer om weg te gaan.

10 december was een hele bijzondere dag, we gingen ons nieuwe hondje ophalen. Als je me op Instagram volgt heb je misschien al gezien dat er iets “mis” ging. Het hondje wat we eigenlijk adopteerden was niet op het transport en is daarna ook niet meer gevonden. Wat er is gebeurd weten we niet, maar dat er soms iets zo moet zijn weet ik wel zeker. We mochten kijken bij niet geadopteerde hondjes en als tweede kwam Rozie uit het busje. Ze was zo kwetsbaar en bang maar zo lief. Mijn moeder en ik moesten allebei huilen en wisten gelijk dat zij het was. Ik pakte haar op en ze ging met ons mee naar huis. Onderweg viel ze zelfs in slaap op mijn schoot. We zijn zo blij met haar!

Eén van de eerste foto’s samen, nog in de loods waar de hondjes opgehaald mochten worden. Het voelde gelijk zo goed <3 Het was een wel gigantisch hectische dag, we hadden gedacht ongeveer een uurtje daar te zijn vanaf half 3. Omdat er zoveel misging en we daardoor heel lang moesten wachten reden we uiteindelijk pas om half 9 ’s avonds weg. Maar, toen we Rozie in onze armen hadden was het allemaal goed.

Een paar dagen daarna ging ik met werk naar de Nursing experience! Een congres voor verpleegkundigen met allerlei stands, workshops en informatie. Heel leuk! Ook om collega’s ook eens op een andere manier te zien en te leren kennen. Heel leuk om eens mee te maken!

Ontspannen Rozie <3 Ze heette al Rozi, maar met een e erachter vond ik het nog net iets leuker. Ze leefde op straat in Roemenië en is door iemand gered. Ik heb ook contact met diegene via Facebook en stuur haar soms foto’s van hoe Rozie nu is. De eerste dagen was ze nog best gespannen, vooral buiten vond ze het heel eng. Ze heeft echt al heel veel stapjes vooruit gemaakt en ik ben zo trots!

Vrienden avondje! Ik vierde kerst met mijn beste vriend en vriendin, op een van de dagen voor kerst. We hebben heel veel gelachen, gegourmet, een beetje teveel gedronken, veel muziek geluisterd, teveel polaroids gemaakt en heel veel lol gehad. Weer een avond voor in de boeken!

De dag daarna (kerstavond) was ik een klein beetje ziekjes en had ik niet veel trek in eten. Ik ben wel bij mijn ouders geweest maar halverwege all you need is love heb ik even een dutje gedaan. Op 1e kerstdag was ik wel weer een beetje onder de mensen en haalde ik mijn oma op om met elkaar kerst te vieren bij mijn ouders. Het was heel fijn en gezellig en we maakten ook wat foto’s. Ik merk altijd dat ik van de aanloop naar kerst heel erg geniet, maar dat de kerstdagen zelf altijd een beetje een anti-climax zijn. Desondanks wel van genoten hoor 🙂 2e kerstdag heb ik gewerkt, het was een drukke dienst maar de cliënten waren allemaal lief.

Rozie komt steeds meer los <3 Heel bijzonder is dat ze heel sterk reageert op Nora’s geur, we hebben een zakje met Nora haar vacht en als Rozie het ruikt pakt ze het helemaal vast en gaat het likken. Ook haar de urn van Nora reageert ze heel erg op. Ik geloof echt dat Nora ervoor heeft gezorgd dat Rozie op ons pad is gekomen.

Ze woont in principe bij mijn ouders, later zal ze in het weekend ook vaak bij mij zijn. De eerste weken is ze alleen bij mijn ouders geweest om goed te kunnen wennen. Als ze mij ziet is ze helemaal door het dolle heen, ik kan wel zeggen dat we een speciale band hebben.

De laatste maanden van 2022 waren… heftig. Ik deed heel veel leuke dingen, was een aantal keer nachtjes weg etc. maar er lag wel een schaduw overheen door Nora haar plotselinge dood. Nu we Rozie hebben, kunnen we onze liefde weer aan een hondje geven maar het gemis van Nora blijft. Weliswaar iets meer op de achtergrond, maar er gaat geen uur voorbij dat ik niet even aan haar denk. Toch heb ik vooral heel veel dankbaarheid en liefde, voor haar en voor het leven. Op naar 2023!

Hoe was jouw 2022?