Iedereen met een huisdier (en dan vooral een kat) begrijpt het wel: je wil je kat vrijlaten en lekker buiten laten scharrelen, maar buiten schuilt ook het gevaar zoals auto’s die langsrijden en mensen die verkeerde bedoelingen hebben. Toch wil je je kat de vrijheid niet ontnemen en probeer je erop te vertrouwen dat ze het wel redden buiten.

Noa

Vorig jaar kwam Noa bij ons wonen, een ontzettend lief poesje van toen 8 weken. Noa ontwikkelde zich goed en bleek enorm gezellig en lief. Toen ze eenmaal geholpen was werd het ook tijd om af en toe buiten op verkenning te gaan, heerlijk vond ze dat. Ze hield ervan om buiten te zijn en kroop dan onder de schutting door om zich in de tuinen van de buren te begeven. Prima. Noa bleek het buiten zijn zo heerlijk te vinden dat ze meer en meer naar buiten wou, als we haar niet lieten gaan ging ze dwingend met haar pootje op onze schouder tikken, zo van: “Baasje mag ik asjeblieft naar buiten?”.

“Ik had bijna een kat onder mijn auto”

Tot die dinsdagavond. Noa was buiten, zoals ze wel vaker was. Het werd donker en ik vond het tijd om haar binnen te roepen. Ik riep haar naam en ineens hoorde ik een auto enorm hard op zijn rem trappen, de remsporen stonden nog net niet op de weg. Ik keek wat er was en zag een jongen onder zijn auto kijken “ik had bijna een kat onder mijn auto” mompelde hij. Shit, dit was fout. Dat gevoel had ik meteen. Zou mijn Noa..? Nee toch? Ook was ik boos: waarom reed die jongen zo hard? Je weet toch dat in een woonwijk dieren en kinderen leven?

We zijn meteen gaan zoeken: onder auto’s en struiken en in de tuinen maar nergens was Noa te vinden. We rammelden met snoepjes en zetten eten neer maar ze kwam niet. Ten einde raad besloten we om om 00:00 uur toch maar naar bed te gaan. We hebben een doos neergezet met een handdoek erin en wat eten erbij, mocht ze vannacht dan thuiskomen kon ze daarin gaan liggen.

Verminkt pootje

Om 04:00 ’s nachts werd ik wakker en had ik het gevoel dat ik moest gaan kijken buiten. Ik deed de deur open en ja hoor, daar zat ze! Wat was ik blij. Haar hoofdje zag er prima uit maar toen ik beter keek zag ik haar achterste pootje. Dat zag er niet goed uit, het was totaal verminkt. Van het lieve kattenpootje wat katten normaal hebben was nog maar weinig over: de pezen lagen bloot en het voetje was helemaal platgereden.

De volgende ochtend meteen naar de dierenarts, eenmaal daar kreeg ze zware pijnstilling + narcose en hebben ze het pootje helemaal schoongemaakt en vervolgens onderzocht, ook werden er foto’s gemaakt. Het uiteindelijke oordeel was hard en ons vermoeden werd bevestigd: het pootje was echt niet meer te redden. Het was zo beschadigd dat het waarschijnlijk nooit meer goed zou kunnen genezen.

Operatie

De volgende ochtend is ze geopereerd en is haar linker achterpootje geamputeerd. Voor en na de operatie heeft ze zware pijnstilling gekregen, uiteindelijk is ze zo’n 36 uur in de dierenkliniek geweest. De operatie is goed verlopen, het pootje is er helemaal afgehaald, alleen de heup zit er nog. Om de heup hebben ze spierweefsel kunnen leggen waardoor het niet echt een ‘stompje’ is. Er zaten zo’n 25 hechtingen in de wond (!), best veel voor een katje van maar 2,5 kilo.

4 weken later..

Het is nu ongeveer 4 weken geleden en ze is heel goed aan het genezen. De eerste weken heeft ze een kap op gehad, anders zou ze aan de hechtingen kunnen gaan likken. Inmiddels zijn de hechtingen verwijderd en de wond geneest heel mooi, je ziet het al bijna niet meer. Ze loopt nu op 3 pootjes, wat ze super goed doet! Ze rent, springt en speelt. Het gaat naar omstandigheden heel goed met haar.

Als er iets met je huisdier gebeurt.. Het is vreselijk. Ze doet het enorm goed op haar 3 pootjes en ik ben heel trots op haar. Ik hoop dat je je beseft dat je écht voorzichtig moet rijden in dorpen/steden waar huizen staan omdat er zomaar een kat kan oversteken. Rij gewoon 30 als er 30 staat op de verkeersborden en wees alert.