Kleine persoonlijke update

Hi lieve lezers,
Na een tijdje niet echt meer persoonlijke posts te hebben geschreven leek het me wel een goed idee om jullie een kleine update te geven over hoe het nu eigenlijk met me gaat. Een tijdje terug schreef ik wat persoonlijke dingen en hebben jullie misschien wel meegekregen dat ik gestopt ben met mijn stage en nogal moeite had met het volgen van mijn hart. Vandaag vertel ik jullie uitgebreid hoe het nu gaat.

Studie & school

Ik heb pas mijn Propedeuse gehaald van de opleiding HBO Verpleegkunde. Ik zat in het 2e jaar en moest nog 1 vak van het eerste jaar herkansen, met een 6,4 heb ik mijn herkansing gehaald en daarmee dus ook mijn propedeuse. Het 1e jaar vond ik  heel erg leuk en ik wist zeker dat ik ermee door wou gaan: ik had een leuke stage in de psychiatrie gelopen, de leerstof sprak me aan: alles ging op rolletjes. Ik studeerde in Den Haag en hiervoor moest ik 1,5 uur reizen naar school, iets wat me in het eerste jaar makkelijk af ging maar ook dit begon voor wrijving te zorgen. In het 2e jaar zag ik er steeds vaker tegenop om de hele reis naar Den Haag te maken voor een uurtje les, ook overleed mijn oma waardoor ik een flinke klap kreeg.

In februari begon de stageperiode, onbewust had ik al een soort onderbuikgevoel van “Dan barst het los”. Ik zag er tegenop: elke dag moest ik om 4:45 opstaan, om 5:45 moest ik in de bus zitten op weg naar een 8,5 uur durende werkdag. Daarnaast moest ik natuurlijk nog opdrachten voor school & stage doen, een effectieve leerhouding tonen en alle mogelijkheden om iets te leren aanpakken. Maar ik trok het niet, de dagen waren veel te lang en de stageplek paste totaal niet bij me. Ik ging er gewoon aan onderdoor.

Ik besloot mijn stage stop te zetten, in eerste instantie wou ik het jaar wel gewoon afmaken en door blijven gaan met studeren. Toen ging ik nadenken wat me nou echt heel leuk leek, dat antwoord kon ik al snel geven: leren & werken in de psychiatrie, niet te ver meer reizen en eventueel overstappen naar niveau 4 om wat meer lucht te hebben. Het leek wel alsof het zo moest zijn: ik was net op tijd met solliciteren bij twee bedrijven die me heel leuk leken. Al snel had ik een brief in elkaar gezet en uiteindelijk heb ik een paar weken geleden gehoord dat ik ben aangenomen! Zo ontzettend blij mee!

Dit wetende heb ik besloten het jaar niet verder meer af te maken en ben ik gestopt met de HBO-V. Ik heb nu dus al een tijdje “vakantie”! Sinds ik deze beslissingen allemaal heb gemaakt ben ik veel vrolijker, gelukkiger en meer mezelf. Ik denk dus dat het een hele goede keuze geweest is en heb heel veel zin in een nieuwe uitdaging. De uren reistijd zijn verleden tijd want mijn nieuwe baan is 20 minuutjes van mijn huis, en dat alleen al maakt me zoveel blijer.

Ik heb écht mijn hart gevolgd door deze beslissing te maken. Mijn ouders stonden natuurlijk niet te springen toen ik vertelde dat ik ging stoppen, maar ik ben degene die het moet doen en voor mij was het een goede keuze. Uiteindelijk zagen zij ook dat ik nu veel blijer ben. Ik heb zoveel zin in mijn nieuwe uitdaging! Ik kan een verkorte route doen waardoor ik eerder klaar zal zijn dan de normale 4 jaar.

Persoonlijk

Nu ik deze belangrijke beslissingen gemaakt heb, zit ik erg goed in mijn vel. De periode daarvoor ging het minder met me, maar nu ik terugkijk denk ik dat het kwam omdat ik dingen deed waar ik niet écht gelukkig van werd. Ik ben blij met de keuzes die ik gemaakt heb en voel me gewoon heel goed. Ik geniet van de dagen, ik hoef even niks en ik vier dan ook al lekker mijn “vakantie”. In juli ga ik nog wat dagen werken bij mijn bijbaan en in augustus waarschijnlijk nog op vakantie. Verder hoop ik ook nog wat festivals af te kunnen gaan en doe ik veel leuke dingen: naar het strand, een paar dagen weg, drankjes drinken op het terras. Living the good life! Haha!

Ik kan niet anders zeggen dan dat het heel erg goed met me gaat. Wat ik heb geleerd is dat je je altijd je hart moet volgen, je hart geeft je onbewust altijd het juiste in. Ook opent er wanneer er ergens een deur sluit ergens anders een raam, een gezegde wat ik sinds deze ervaringen des te beter begrijp.